9 mei ergens tussen Delaware en New York in de bus

Het land van tegenstellingen, het land van Amerikaanse trots, het land van de strikte veiligheidsmaatregelen, het land van 'the civil society', het land van duizelende wetgeving, het land van migratie, het land van 315 miljoen verschillen in 50 staten dat tegelijkertijd een eenheid vormt. Gevormd door de Amerikaanse identiteit waarbij vrijheid en de trots op die vrijheid voorop staat. Althans dat is wat de 'United States' graag zou willen. Als Amerikaans staatsburger verbindt je je aan 'the american constitution' en kun je je daarom volwaardig 'American' noemen. Een naturalisatie ceremonie gaat hieraan vooraf. Dat zou een emotionele gebeurtenis zijn waar iedereen zich 'Proud American' voelt. Er is geen ruimte voor groepscultuur. Van groepsdenken wil de Amerikaanse overheid niets weten. Dat zou het vormen van een eenheid in de weg zitten. Er moet een gedeelde grond zijn, iets wat mensen verbindt. Die vrijheid die in de 'constitution' vastgelegd is, maakt de eenheid tussen Amerikanen. Maar werkt dat ook zo en voelen de twee grootste minderheidsgroepen, de African-Americans en Latin-Americans, dat ook zo? Voelen ze zich inderdaad vooral Amerikaan en zijn ze daarom loyaal aan hun Amerikaanse identiteit? Ik krijg hier na mijn bezoek aan Washington maar geen antwoord op. Althans de antwoorden variëren als je spreekt met the departement of State, met de twee grootste zelforganisaties van het land (NAACP en La Raza) met de department of homeland security, met 'the departement of justice' en ga zo door. Het feit dat er diverse programma's zijn opgezet door de overheid om het samenleven tussen grote groepen te vergemakkelijken en het feit dat de hervorming van de migratiewet actueel is doet anders vermoeden. Of misschien ligt het gecompliceerder? De grootste association voor hispanics stelt dat ze zich inzet voor integratie van Latin-Americans, het ondersteunen van de hispanics om the American dream te realiseren en zich inzetten voor het bouwen aan hun land, the promised land...Amerika. Dat is iets bijzonders dat ik in Nederland niet hoor. De gedeelde trots voor een land en de gevoelde wens om aan het eigen land te bouwen. Zou er dan echt een eenheid in identiteit zijn in de USA? Mijn zoektocht is nog niet afgerond. In new york praat ik met het hoofd van de afdeling van migranten zaken van de gemeente new york, met de directeur van het tenement museum (een museum dat het verhaal vertelt van de migratie in New York en ik zal een naturalisatie ceremonie bijwonen. Ik hoop dat New York meer duidelijkheid brengt...